Bolivia is mooi!

Hallo lieve allemaal!

Deze keer een berichtje uit Bolivia, Uyuni om precies te zijn. Het is een miniscuul dorpje, waarbij Emmen een metropool lijkt! De straten zijn breed en verlaten, de wind waait en Clint Eastwood kan ieder moment oversteken. Maar laat ik even vertellen hoe ik hier terecht ben gekomen!

Maandagochtend was ik in tranen, omdat het pakketje van Bas nog niet op het postkantoor was aangekomen, mijn naam was in geen enkel boek te vinden. ´s Middags arriveerde er op school toch een kaart! En Nelise (nog een keer bedankt!!) vertelde dat er meerdere plekken waren om post op te halen. Cat en ik sprongen om kwart over vijf als een speer in een taxi: naar het postkantoor! Het voelde als de Peking Express. Vier dubieuse kamertjes met heel veel mensen en post later, kwamen we bij het laatste kamertje…de eerste meneer zei dat er niks voor me was, de tweede keek gelukkig iets beter..En ja een grote bruine envelope met mijn naam erop!! Vier uur voor vertrek, wat een geluk! Er lag niet alleen post voor mij, maar ook voor een aantal anderen van school. Cat en ik kwamen terug als Sinterklaas, iedereen was blij! Het afscheidsetentje kon toen al niet meer stuk.

Tsja en toen begon de echte reis. 13 uur in een bus naar La Paz, deze keer gelukkig met verwarming. Alles ging vlekkeloos tot aan de grens met Bolivia, daar bleek na twee uur (2 uur!!) wachten dat de bus de grens niet over mocht. Alle bagage uit de bus, wij uit de bus, lopend de grens over en een andere bus in. Maar dinsdagmiddag kwamen we dan toch aan in La Paz, wat een stad! Groot, druk, hoge gebouwen, bijna 1,5 miljoen mensen, weinig zichtbare toeristen en veel (heeeel veeel :-)) winkeltjes met leuke spulletjes bijna gratis! Van Walter en Mark hadden we al een hostel doorgekregen, dus daar kon de taxi ons meteen naar toebrengen. De chauffeur ontweek al mijn vragen over hoe ver het was, of het in het centrum was..hij brabbelde overal omheen. Gelukkig bleek het hostel dichtbij, schoon en goedkoop. Alleen hadden ze geen kamer met twee bedden, maar ach, Cat en ik delen toch al bijna alles, dus een bed kan er ook nog wel bij!

-----------------------------------------
Aantal uren in de bus:
Cusco – La Paz : 15 uur
La Paz – Potosí : 9,5 uur
Potosí – Uyuni : 6 uur
------------------------------------------

Na een korte toer door de stad en 100 friet en kiptentjes verder en het muziekmuseum, waar ik mijn ´favo instrument´ de panfluit heb kunnen bewonderen, ontmoetten we Walter en Mark in het hostel. Erg leuk om in een nieuwe, vreemde stad weer bekenden tegen te komen. ´s Avonds zijn we naar de film geweest (ik heb Cat bijna fijngeknepen zo eng) en daarna uit eten in een restaurant met een Nederlandse eigenaar. Je kon er zelfs hutspot krijgen!

Woensdag weer met z´n vieren ontbeten en daarna (en deze keer voor een langere tijd) afscheid genomen. Cat en ik zijn daarna ons verdriet gaan vershoppen ;-), het is hier allemaal nog mooier en goedkoper dan in Peru. Geweldig! ´s Middags waren Charly en Ellen ondertussen teruggekomen uit de jungle en met hen hebben we ´s avonds gegeten en bijgekletst. De volgende dag zijn we met zijn vieren naar het uitkijkpunt van de stad gegaan, waar zich naast een geweldig uitzicht over de stad ook een speeltuin bevond :-). Om onszelf nog meer te verwennen, hebben we een heerlijk overgroot ijsje gegeten in een straat die op de Ramblas leek. Jammie! Nog een paar dingen geregeld en toen was het alweer tijd voor de volgende stad.

De busrit naar Potosi was prima, het was warm onder mijn slaapzak en het uitzicht was onbeschrijfelijk mooi..de sterren, de rotsen, geen huizen, geen licht. Muziekje erbij en het genieten is compleet! Vrijdagochtend kwamen we aan in de oude mijnstad Potosi, die op de lijst van Unesco staat. We vonden een hostel, als je het zo kunt noemen, het was eerder een barak. Een kamer met vier bedden, een wc aan het einde van de lange gang en een douche buiten, maar het voldeed voor een nachtje. Na een ontbijt wilden we de zilvermijnen met eigen ogen aanschouwen, dus kochten we tickets. Na ruim 45 minuten wachten was onze gids er alleen nog niet….Geen mijnen dus voor ons. In plaats daarvan zijn we naar La Casa de la Moneda gegaan, een mooi groot koloniaal gebouw, waar vroeger munten geslagen werden in opdracht van de Spanjaarden. Gelukkig konden we later nog ons geld terugkrijgen van de tour, er waren te weinig mensen. Helaas.

Aangezien het hier ontzettend koud was en is, lagen we om zeven uur al in bed. Zodra de zon onder is, trek ik een jas, handschoenen, muts en sjaal aan en dan nog…Zaterdagochtend na een lauwe douche wederom richting busstation vertrokken. We waren bang dat de reis niet door zou gaan vanwege stakingen en verkiezingen, maar gelukkig vertrok de bus zonder problemen. Voor het eerst dat ik overdag in een bus zat en het was mooi (afgezien van de Bolivaanse jongen in het gangpad die mijn stoel probeerde in te pikken, hij duwde zo hard dat mijn arm echt pijn deed….). De mensen hier nemen ook alles mee! Kippen in een doos, een hond in een tas, alles kan! Het landschap was ruw, bergen, cactussen, lama´s, alpaca´s en dat alles onder een strakblauwe lucht. Bolivia is mooi!

------------------------------------------
Financien
Hostel: 30
3 x per dag uiteten: 75
Internet: 4
Water en iets lekkers: 15
Busrit 6 uur: 30
Totaal: 154 bolivianos is 15,40 euro per dag
-------------------------------------------

Uyuni zagen we liggen op een vlakte tussen de bergen. Het is echt een klein gehucht, waar niets te beleven valt, maar de rust is heerlijk na al het gereis. Vandaag hebben we niets gedaan! Morgen begint onze drie-daagse tocht over de zoutvlaktes richting Chili. Het schijnt een fantastische trip te zijn, maar ook heel erg koud (het kan min 25 worden ´s nachts..)! Vanuit San Pedro de Atacama in Chili gaan we weer terug naar de Peruaanse kust. Daar hoop ik weer nieuwe verhalen te kunnen schrijven.

Nog drie weken te gaan en dan ga ik alweer richting Nederland. Soms tel ik de dagen af (vooral tot 6 augustus!), maar van de andere kant wil ik hier nog lang niet weg! Het is hier mooi en de mensen zijn een stuk vriendelijker dan in Peru.

Lieve lezers ;-), wederom bedankt voor jullie aandacht! De foto´s laten helaas nog even op zich wachten want het internet is hier heel erg traag (ik ben verwend in Cusco). Tot snel!

Liefs Ina