Trillend als een rietje
Door: Ina
Blijf op de hoogte en volg Ina
20 Juli 2006 | Peru, Pisco
Na bijna drie maanden veilig rondreizen, gebeurt er dan toch iets vervelends. We zijn ongedeerd, niets gejat, maar wel ontzettend geschrokken.
Charly en ik liepen om half 8 richting ons hostel, 2 straten van de Plaza verwijderd en nog 1 min van het hostel toen twee jochies van een jaar of 15 achter een muurtje vandaan sprongen. We dachten alletwee dat het een grapje was..totdat we de schaar en het zakmes in hun handen zagen. Als eerste reactie deed ik een paar stappen naar achter, maar toen hadden ze Charly`s tas al vast en begonnen ze er aan te rukken. Ze wilde hem echter niet loslaten (alle foto`s en camera zaten erin) en begon te schreeuwen. Op dat moment waren die jongens al op haar tas aan het insteken. (Thanks Hennes en Mauritz voor de sterke tassen, want ze kwamen er niet doorheen). Ik riep dat ze haar tas af moest geven, en op het moment dat ik terug begon te rennen om iets te doen, stopte er een tsjuk tsjuk. Een vrouw sprong eruit en de jongens renden weg, sprongen in een wachtende tsjuk tsjuk en weg waren ze...
De vrouw was toevallig van de politie en nam ons meteen mee naar het bureau en daarna heeft ze ons veilig bij het hostel afgezet. We hebben al met al enorm geluk gehad! Maar ik ben zo ontzettend geschrokken! Ik stond echt te trillen als een rietje. Vooral omdat we eerst dachten dat het een grap was. Ik blijf het moment voor me zien dat ik me realiseerde dat het menis was.
Ik had het geluk dat mijn eerste reactie een paar stappen terug was. Daarnaast had Charly de grootste tas..De mijne hadden ze zo kunnen pakken met camera en dagboek erin. (we kwamen net terug van het internetcafe). Wat me daarnaast blijft achtervolgen is dat ik het gevoel heb dat ik Charly in de steek liet. Ik rende. Van de andere kant ging het zo snel, ik denk dat het alles bijelkaar niet meer dan 30 sec geduurd heeft, maar toch een vervelend gevoel.
Vannacht niet echt goed geslapen en we hebben alle twee diarree van de schrik! Gelukkig waren de mensen van het hostel ontzettend aardig.
Na deze ervaring op onze laatste avond samen heb ik weinig zin meer om mijn laatste dagen alleen door te brengen in een dorpje dat niet heel bijzonder is. Charly gaat nog naar een kustdorpje waar je ook kunt surfen. Ik denk er nu over na om mee te gaan (dat scheelt me ook weer tijd in Lima en de verhalen die ik daar over hoor zijn allemaal negatief). Wat meer tijd in de bus, maar wel safe en met zijn twee.
Ik had al zin om naar huis te gaan, maar nu helemaal! Nog een paar dagen en dan sta ik hopelijk weer veilig op schiphol. Nelise is tegelijkertijd met mij in Lima, dus daar hoef ik ook weinig tijd alleen door te brengen!
Tot heel erg snel,
Liefs en een knuffel Ina
Charly en ik liepen om half 8 richting ons hostel, 2 straten van de Plaza verwijderd en nog 1 min van het hostel toen twee jochies van een jaar of 15 achter een muurtje vandaan sprongen. We dachten alletwee dat het een grapje was..totdat we de schaar en het zakmes in hun handen zagen. Als eerste reactie deed ik een paar stappen naar achter, maar toen hadden ze Charly`s tas al vast en begonnen ze er aan te rukken. Ze wilde hem echter niet loslaten (alle foto`s en camera zaten erin) en begon te schreeuwen. Op dat moment waren die jongens al op haar tas aan het insteken. (Thanks Hennes en Mauritz voor de sterke tassen, want ze kwamen er niet doorheen). Ik riep dat ze haar tas af moest geven, en op het moment dat ik terug begon te rennen om iets te doen, stopte er een tsjuk tsjuk. Een vrouw sprong eruit en de jongens renden weg, sprongen in een wachtende tsjuk tsjuk en weg waren ze...
De vrouw was toevallig van de politie en nam ons meteen mee naar het bureau en daarna heeft ze ons veilig bij het hostel afgezet. We hebben al met al enorm geluk gehad! Maar ik ben zo ontzettend geschrokken! Ik stond echt te trillen als een rietje. Vooral omdat we eerst dachten dat het een grap was. Ik blijf het moment voor me zien dat ik me realiseerde dat het menis was.
Ik had het geluk dat mijn eerste reactie een paar stappen terug was. Daarnaast had Charly de grootste tas..De mijne hadden ze zo kunnen pakken met camera en dagboek erin. (we kwamen net terug van het internetcafe). Wat me daarnaast blijft achtervolgen is dat ik het gevoel heb dat ik Charly in de steek liet. Ik rende. Van de andere kant ging het zo snel, ik denk dat het alles bijelkaar niet meer dan 30 sec geduurd heeft, maar toch een vervelend gevoel.
Vannacht niet echt goed geslapen en we hebben alle twee diarree van de schrik! Gelukkig waren de mensen van het hostel ontzettend aardig.
Na deze ervaring op onze laatste avond samen heb ik weinig zin meer om mijn laatste dagen alleen door te brengen in een dorpje dat niet heel bijzonder is. Charly gaat nog naar een kustdorpje waar je ook kunt surfen. Ik denk er nu over na om mee te gaan (dat scheelt me ook weer tijd in Lima en de verhalen die ik daar over hoor zijn allemaal negatief). Wat meer tijd in de bus, maar wel safe en met zijn twee.
Ik had al zin om naar huis te gaan, maar nu helemaal! Nog een paar dagen en dan sta ik hopelijk weer veilig op schiphol. Nelise is tegelijkertijd met mij in Lima, dus daar hoef ik ook weinig tijd alleen door te brengen!
Tot heel erg snel,
Liefs en een knuffel Ina
-
21 Juli 2006 - 15:48
Cat:
Wat ben ik blij dat je niets mankeert, lichamelijk dan. Want de schrik zal er wel goed in zitten. Fijn gevoel dat je nu niet alleen bent.
Tot gauw! x Mattie Cattie -
21 Juli 2006 - 17:17
Guido:
Hei Favo,
Wat een afschuwlijke ervaring. Hopelijk blijft het niet te lang hangen en bederft het niet het algemeen gevoel van die prachtige reis. Zorg ermaar voor dat je de laatste week niet alleen reist. We zien uit naar jouw aankomst op Schiphol.
Kus van Guido en Betsy -
21 Juli 2006 - 20:52
Monique:
Wens je nog een paar fijne dagen toe om deze ervaring naar de achtergrond te verplaatsen!
Gisteravond Danielle op Lima uitgezwaaid en doorgereisd naar Huanchaco (net boven Trujillo). Nog 10 dagen te gaan en dan zit het er ook voor mij op!
Take care en liefs! -
22 Juli 2006 - 12:49
Bomma:
Lieve ina,wat oervervelend die affairre met die rotjongens gelukkig liephet goed af maar ik kanme schrik goed voorstellen,Fijn dat je binnenkort wer even thuis bent om even tot rust te komeen,
Groeten en heel veel liefs van bomma ikdenk vaak aan jou en Emy. -
22 Juli 2006 - 22:50
Ka:
He Ien, wat naar zeg. Ik zou me ook helemaal dood schrikken. Lijkt erop dat voor ons allebei de laatste loodjes niet de gelukkigste loodjes zijn... Hou nog ff vol, je bent bijna thuis!! Hele dikke knuffel en kus!
Karin -
23 Juli 2006 - 20:16
Paul Vaals:
lieve dappere Ina,
je moet de volgende keer gelijk recht onder die kloten schoppen!met de punt v j schoen en zo hard mogelijk! Deze les geef ik mijn dochters ook al jaren! Vooral snel en hard! ja ik weet heb goed kletsen, maar in zo 'n geval is de onverwachte tegenaanval zeer effektief!
ga maar eens oefenen!
Verder ben ik met Guido eens : vergeet het gauw , maar blijft op je hoede en laat je de rest niet bederven en ook je mooie ervaringen niet. Dit gebeurt nu eenmaal!Als "witte" ben je per definitie rijk!! en dat is ook zo! groetjes en "geniet verder!!" paul -
23 Juli 2006 - 22:06
Walter:
Jeee! Wat een rotervaring. Gelukkig hebben we zoiets nog niet meegemaakt, maar hier in Rio kan dat ook zomaar gebeuren volgens mij. Ben blij dat het goed is afgelopen!!
Trouwens, Lima is best mooi hoor!! Ik heb er maar een dag rondgelopen maar ik vond het echt wel de moeite waard...
Wij hebben nog 1 week hier in Rio en dan is het ook weer op huis aan, eindelijk. We zien je in augustus!! (althans, ik... want Mark gaat gewoon nog 2 weken naar Roemenie met z´n vriendinnetje!!!)
liefs, Walter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
