Zout en koud, maar mooi!
Door: Ina
Blijf op de hoogte en volg Ina
07 Juli 2006 | Peru, Tacna
Ola! Ik ben weer terug in het vertrouwde Peru na een korte reis door Bolivia en Chili! Het eerste gedeelte heb ik jullie al verteld…de foto`s zijn nu ook weer te bewonderen!
Maandag zijn we begonnen aan onze tocht over de zoutvlaktes van Uyuni, zo`n 20.000 m2, de grootste van de wereld. `We` waren: Catharina, Charly, Ellen, Shannon en Penélope (een superleuk Australisch stel), onze aan coca-bladeren-verslaafde chauffeur en onze kokkin. De eerste stop was de treinbegraafplaats, geweldig…mwah niet echt, maar wel leuk om onze eerste fotootjes te maken. Ik bleef ze maar maken (160 in drie dagen…!), ik doe mijn best om een selectie voor jullie te maken!
Na de oude treinen begon de trip pas echt. De zoutvlaktes! Geweldig wat een ervaring! Alles om je heen is wit, het lijkt sneeuw, maar het is toch echt zout, 40 meter diep. (Charly heeft het geproefd). Vroeger was de Salar een meer, maar nu ligt er alleen nog zout dat wordt gebruikt voor de consumptie en om souvenirtjes van te maken ;-). Na een rit van ruim een uur kwamen we bij de volgende bezienswaardigheid. Een eiland te midden van al het zout met enorme cactussen, Isla del Pescado genoemd, omdat de vorm lijkt op dat van een vis. Na een mooie wandeling onze eerste lunch gegeten en hop weer de jeep in.
We sliepen in Hotel del Sal, en zoals jullie al raden, het was compleet van zout gemaakt! De muren, de vloeren, zelfs de bedden en stoelen! Het was gelukkig niet zo koud als we verwacht hadden, dus de extra verzamelde dekens waren niet nodig. Tijdens de 2 uurtjes stroom gezellig gekaart met z`n zessen. De steden hier zijn mooi, maar de natuur blijft het meest indrukwekkend. Toen ik `s nachts naar de wc liep (buiten), werd ik weer overdonderd door de mooie sterrenhemel! Zo geweldig en ik geniet van de stilte! (In het internetcafe waar ik nu zit, heeft iedereen zijn eigen boxjes….12 soorten muziek door elkaar :-().
De tweede dag van de tocht ging niet over zout, maar door een soort maanlandschap: bergen, lama´s, laguna´s. flamingo`s en geen mens te bekennen. Geweldig! Muziekje erbij en genieten maar, al mis ik jullie en Bas in het bijzonder op dit soort momenten wel erg. Het is zo jammer dat jullie niet ook van dit moois kunnen genieten!
Na een aantal mooie stops, kwamen we aan bij onze tweede overnachtingsplaats op bijna 5000 meter hoogte. Ik merkte dat ademen me toch meer moeite kostte dan ik gewend was..vooral in bed in een slaapzak onder 4 dekens! Na het avondeten, een fles wijn en wat gekaart weer om half 9 naar bed. Op deze plaats was het een stuk kouder, maar dankzij mijn thermo-ondergoed en fijne slaapzak geen last gehad van de kou.
De volgende ochtend om 5 uur opgestaan en in het pikkedonker onze tassen ingepakt, terwijl de chauffeur maar vrolijk Mochilla, mochilla (rugzak, rugzak!) bleef roepen. Hij werkte per dag ongeveer een half zakje coca-bladeren naar binnen, die hij dan verzamelde in zijn wang en waar hij erg vrolijk van werd. Op naar de geisers! Warme stoom vanuit 130 meter onder de grond. Leuk om te zien, maar niet spectaculair. De warm water bron was een stuk interessanter! In de kou, heeeeel snel de kleren uit en het warme water in! Heerlijk! Na een half uurtje dobberen moesten we er helaas uit voor het ontbijt, de kou weer in. Maar toch fijn om na 2 dagen koude voeten ze weer even op te warmen!
De laguna´s waren erg mooi, vooral de rode, die door de wind en algen van kleur veranderde. De groene was helaas bevroren. En toen was onze tocht alweer ten einde. Afscheid genomen van onze Australische vrienden en met twee Fransen de bus naar San Pedro de Atacama genomen (in Chili!). Eenmaal daar aangekomen (nadat onze tassen `onderzocht` waren) vroegen we ons af of dit nou dat leuke toeristische dorpje was..Maar een tweede blik was nodig! Ons hostel was een paradijs! Warm, schoon, geweldige douche, alleen een beetje duur na het goedkope Bolivia. Het is raar dat alles 200 meter verder bijna 3 keer zo veel kan kosten! De vrouw van het hostel gooide het op water en stroomschaarste, maar ook de oorbellen en de koekjes zijn hier 3 keer zo duur. Maar ach na drie dagen in een jeep, mag je jezelf best wat luxe gunnen! Cat genoot er helaas niet meer van. Het was tijd om afscheid te nemen van mijn reiswederhelft en dat ging natuurlijk niet zonder een traantje. Ze reist nu sneller dan Charly en ik, omdat haar vlucht naar huis volgende week al vertrekt.
Na een heerlijke nacht in ons `luxe` hostel een rustig dagje voor Charly en mij. Boodschappen gedaan voor een heerlijk broodje tonijn en tomaat, bustickets geregeld en in de hangmat gelegen en van de zon genoten! Een prima dagje dus! O, en het vertrouwen in de Chilenen is groot! Ik was mijn pinpas in de automaat vergeten, maar een jongetje kwam me achterna gerend en zijn moeder gaf mijn pas terug. (ze hebben hier het system dat je pas na je geld je pasje krijgt, omdat je misschien nog een keer wilt pinnen). Gelukkig was de mevrouw zo eerlijk geweest en had ze niets van mijn reking gehaald! Pfffffff.
Helaas had ik gister door al het gereis en hoogteverschil (van bijna 5000 weer naar 2400 meter in 3 uur) weer last van mijn buik. Omdat we ´s avonds de bus zouden nemen, had ik een pilletje tegen de diarree genomen: Geen goed plan! Hierdoor werd het nog erger en zat ik met de ergste buikpijn en misselijkheid in de bus. Tijdens het overstappen alles netjes in een zakje gegooid en daarna ging het beter!
Vanochtend zijn Charly en ik aangekomen in Tacna en zijn we dus weer terug in het zuiden van Peru. Het voelt een beetje als thuiskomen, weer kunnen betalen met sol, weer een Plaza de Armas en veel taxi´s. We hebben weer een prima, schoon hostel gevonden en gaan zo cultureel doen (en misschien een manicure nemen :- ). Morgen reizen we door naar Arequipa, een van de grotere steden in Peru, waar we een paar dagen blijven. Vanuit daar volgen we de kustlijn richting Lima, waar ik 24 juli weer het vliegtuig naar Nederland neem. Krijg wel steeds meer zin om weer naar huis te gaan (en daarna naar Tanzania te reizen!!!).
Hoe is het in Nederland? Ik las iets over een hittegolf en we mogen weer stemmen in november? Jullie vertellen me ook nooit wat ;-)!
Tot snel allemaal, heel veel liefs
Ina
Maandag zijn we begonnen aan onze tocht over de zoutvlaktes van Uyuni, zo`n 20.000 m2, de grootste van de wereld. `We` waren: Catharina, Charly, Ellen, Shannon en Penélope (een superleuk Australisch stel), onze aan coca-bladeren-verslaafde chauffeur en onze kokkin. De eerste stop was de treinbegraafplaats, geweldig…mwah niet echt, maar wel leuk om onze eerste fotootjes te maken. Ik bleef ze maar maken (160 in drie dagen…!), ik doe mijn best om een selectie voor jullie te maken!
Na de oude treinen begon de trip pas echt. De zoutvlaktes! Geweldig wat een ervaring! Alles om je heen is wit, het lijkt sneeuw, maar het is toch echt zout, 40 meter diep. (Charly heeft het geproefd). Vroeger was de Salar een meer, maar nu ligt er alleen nog zout dat wordt gebruikt voor de consumptie en om souvenirtjes van te maken ;-). Na een rit van ruim een uur kwamen we bij de volgende bezienswaardigheid. Een eiland te midden van al het zout met enorme cactussen, Isla del Pescado genoemd, omdat de vorm lijkt op dat van een vis. Na een mooie wandeling onze eerste lunch gegeten en hop weer de jeep in.
We sliepen in Hotel del Sal, en zoals jullie al raden, het was compleet van zout gemaakt! De muren, de vloeren, zelfs de bedden en stoelen! Het was gelukkig niet zo koud als we verwacht hadden, dus de extra verzamelde dekens waren niet nodig. Tijdens de 2 uurtjes stroom gezellig gekaart met z`n zessen. De steden hier zijn mooi, maar de natuur blijft het meest indrukwekkend. Toen ik `s nachts naar de wc liep (buiten), werd ik weer overdonderd door de mooie sterrenhemel! Zo geweldig en ik geniet van de stilte! (In het internetcafe waar ik nu zit, heeft iedereen zijn eigen boxjes….12 soorten muziek door elkaar :-().
De tweede dag van de tocht ging niet over zout, maar door een soort maanlandschap: bergen, lama´s, laguna´s. flamingo`s en geen mens te bekennen. Geweldig! Muziekje erbij en genieten maar, al mis ik jullie en Bas in het bijzonder op dit soort momenten wel erg. Het is zo jammer dat jullie niet ook van dit moois kunnen genieten!
Na een aantal mooie stops, kwamen we aan bij onze tweede overnachtingsplaats op bijna 5000 meter hoogte. Ik merkte dat ademen me toch meer moeite kostte dan ik gewend was..vooral in bed in een slaapzak onder 4 dekens! Na het avondeten, een fles wijn en wat gekaart weer om half 9 naar bed. Op deze plaats was het een stuk kouder, maar dankzij mijn thermo-ondergoed en fijne slaapzak geen last gehad van de kou.
De volgende ochtend om 5 uur opgestaan en in het pikkedonker onze tassen ingepakt, terwijl de chauffeur maar vrolijk Mochilla, mochilla (rugzak, rugzak!) bleef roepen. Hij werkte per dag ongeveer een half zakje coca-bladeren naar binnen, die hij dan verzamelde in zijn wang en waar hij erg vrolijk van werd. Op naar de geisers! Warme stoom vanuit 130 meter onder de grond. Leuk om te zien, maar niet spectaculair. De warm water bron was een stuk interessanter! In de kou, heeeeel snel de kleren uit en het warme water in! Heerlijk! Na een half uurtje dobberen moesten we er helaas uit voor het ontbijt, de kou weer in. Maar toch fijn om na 2 dagen koude voeten ze weer even op te warmen!
De laguna´s waren erg mooi, vooral de rode, die door de wind en algen van kleur veranderde. De groene was helaas bevroren. En toen was onze tocht alweer ten einde. Afscheid genomen van onze Australische vrienden en met twee Fransen de bus naar San Pedro de Atacama genomen (in Chili!). Eenmaal daar aangekomen (nadat onze tassen `onderzocht` waren) vroegen we ons af of dit nou dat leuke toeristische dorpje was..Maar een tweede blik was nodig! Ons hostel was een paradijs! Warm, schoon, geweldige douche, alleen een beetje duur na het goedkope Bolivia. Het is raar dat alles 200 meter verder bijna 3 keer zo veel kan kosten! De vrouw van het hostel gooide het op water en stroomschaarste, maar ook de oorbellen en de koekjes zijn hier 3 keer zo duur. Maar ach na drie dagen in een jeep, mag je jezelf best wat luxe gunnen! Cat genoot er helaas niet meer van. Het was tijd om afscheid te nemen van mijn reiswederhelft en dat ging natuurlijk niet zonder een traantje. Ze reist nu sneller dan Charly en ik, omdat haar vlucht naar huis volgende week al vertrekt.
Na een heerlijke nacht in ons `luxe` hostel een rustig dagje voor Charly en mij. Boodschappen gedaan voor een heerlijk broodje tonijn en tomaat, bustickets geregeld en in de hangmat gelegen en van de zon genoten! Een prima dagje dus! O, en het vertrouwen in de Chilenen is groot! Ik was mijn pinpas in de automaat vergeten, maar een jongetje kwam me achterna gerend en zijn moeder gaf mijn pas terug. (ze hebben hier het system dat je pas na je geld je pasje krijgt, omdat je misschien nog een keer wilt pinnen). Gelukkig was de mevrouw zo eerlijk geweest en had ze niets van mijn reking gehaald! Pfffffff.
Helaas had ik gister door al het gereis en hoogteverschil (van bijna 5000 weer naar 2400 meter in 3 uur) weer last van mijn buik. Omdat we ´s avonds de bus zouden nemen, had ik een pilletje tegen de diarree genomen: Geen goed plan! Hierdoor werd het nog erger en zat ik met de ergste buikpijn en misselijkheid in de bus. Tijdens het overstappen alles netjes in een zakje gegooid en daarna ging het beter!
Vanochtend zijn Charly en ik aangekomen in Tacna en zijn we dus weer terug in het zuiden van Peru. Het voelt een beetje als thuiskomen, weer kunnen betalen met sol, weer een Plaza de Armas en veel taxi´s. We hebben weer een prima, schoon hostel gevonden en gaan zo cultureel doen (en misschien een manicure nemen :- ). Morgen reizen we door naar Arequipa, een van de grotere steden in Peru, waar we een paar dagen blijven. Vanuit daar volgen we de kustlijn richting Lima, waar ik 24 juli weer het vliegtuig naar Nederland neem. Krijg wel steeds meer zin om weer naar huis te gaan (en daarna naar Tanzania te reizen!!!).
Hoe is het in Nederland? Ik las iets over een hittegolf en we mogen weer stemmen in november? Jullie vertellen me ook nooit wat ;-)!
Tot snel allemaal, heel veel liefs
Ina
-
07 Juli 2006 - 22:51
Cat:
Foto`s zien er mooi uit! Wie weet zien we elkaar nog even in Arequipa. Geniet van de manicure!!
dikke kus -
08 Juli 2006 - 00:15
Karin:
Ha Ien,
Wat een gave foto's!! Echt een wijdse natuur daar zeg, supermooi. Gaaf dat je ook in Chili geweest bent! Toch ben ik niet jaloers op de kou... Brr, kan ik me helemaal niets meer bij voorstellen. Ik vind je een bikkel. Geniet nog van je laatste twee weekjes en ik volg je!
Gran beso! Karin -
08 Juli 2006 - 19:09
Mariek:
Hé Ina! Wauw, wat een foto's! Als ik jou was, zou ik de dagelijkse beslommeringen in Nederland maar laten voor wat het is... ;) Dit is veel leuker!! Vertrek vannacht nog naar Malta, schijn je ook zoutpannen te hebben. Maar die zullen vast niet zo spectaculair zijn als die van jou :)
Tot snel! Marieke -
09 Juli 2006 - 11:46
Gina:
Hey Ien,
Die zoutvlaktes zien er idd erg cool uit! En gelukkig zie ik je ook nog een keer iets minder ingepakt dus toch keer beetje warmte?
kusje -
09 Juli 2006 - 16:42
Walter:
Hee Ina!!
Heb je laatste 2 verhalen weer gelezen, super!!! Echt jammer dat wij de Salar moesten missen. Maar we zijn inmiddels in Brazilie aanbeland, bij de Iguazu watervallen, en die waren zooooo prachtig! Echt een van de mooiste dingen die we ooit gezien hebben. (zie mijn website voor ook weer een veel te lang verhaal, en ook een link naar onze fotosite!)
Ik ben trouwens in Asuncion, Paraguay, op diezelfde manier mijn pinpas kwijt geraakt!!! Grrrr stomme automaten. Kwam er pas achter toen we de dag daarna al in Brazil waren, en maar gelijk mn pas laten blokkeren, nu maar hopen dat er niks van mn rekening af is. Ach, ik zie het wel weer als ik terug ben, gelukkig kan ik wat geld van Mark lenen tot het eind vd reis (over 3 weken). Vandaag stappen we op de bus naar Rio de Janeiro!!! En het weer is hier heerlijk, stiekem lach ik in mijn vuistje als ik al die verhalen over de koude Andes bij je lees :-)
Heel veel plezier nog, de groetjes aan Charly en tot in augustus!!!
Veel liefs, en ook de groetjes van Mark,
Walter -
10 Juli 2006 - 05:00
Emy:
Hey Ina,
Wat een verhaal en super mooie foto's weer! Dat rooie meer, echt heel gaaf! En leuk dat hostel in San Pedro, ziet er erg schattig uit op de foto! En...Australiers zijn inderdaad heel aardig!
Liefs Emy -
10 Juli 2006 - 18:41
Annelies:
Dag Ina,
ook al schrijf ik je niet veel, je reiservaringen lees ik met veel plezier en interesse. Wat een ervaringen. ik wordt helemaal blij als ik al die kleurrijke kinderen en volwassenen zie. Jammer dat je geen geur kunt door mailen. Lijkt me heel anders als hier in nederland ruiken.
Geniet nog van de komende tijd. ik blijf je volgen.
groet
Annelies uit Maastricht -
10 Juli 2006 - 21:01
Guido En Betsy:
Hei Favo Dochter,
Nog 15 dagen en dan zien we elkaar weer. Tot die tijd moet je nog maar volop genieten van Peru. Spot snel een condor en zet hem op je site. Als dat lukt dan ben ik (Guido) stik jaloers. Maar wel leuk natuurlijk.
Kus en veel plezier
Guido en Betsy -
11 Juli 2006 - 13:23
Suzanne:
Hee Ina!
Je verhalen zijn echt geweldig!! 5 augustus is ook voor mij een belangrijke dag dan kom ik weer aan in Nederland. Misschien zien we elkaar op schiphol!
Geniet van je laatste 2 weekjes!
Kus Suzanne -
12 Juli 2006 - 15:08
Willem En Els.:
ha die Ina.deze drie maanden pakt niemand jou meer af. de start was moeilijk,maar wat heb je allemaal beleefd.zo,n reis is een cadeau voor het leven aan jezelf.goed gedaan. kleffe knuffel vanuit heet doetinchem -
13 Juli 2006 - 15:50
Cat:
Hé ien, hopelijk heb je genoten van de Colca Canon. Ondanks de stakingen van Iberia kan ik toch vanavond vertrekken richting continent Europa.
Enne..je moet de groetjes hebben van Nina!We zaten in hetzelfde hostel in Lima, grappig he.
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
