Koud!!!
Door: Ina
Blijf op de hoogte en volg Ina
29 Mei 2006 | Bolivia, Sucre
Hallo lieve allemaal!
Hoe is het daar in Nederland? Waarschijnlijk is het daar net zo koud als het hier kan zijn!
Mijn lessen zitten er op en ik afscheid genomen van mijn gastgezin. Donderdag hebben Jolien en ik een poging gedaan om pannenkoeken te bakken als afscheid. Het resultaat was vreselijk! Er viel niet te bakken in de pannen en het was niet te eten. Gelukkig kon de familie het gebaar wel waarderen. Vrijdag hebben we een goede koekenpan als afscheidscadeau gegeven!
Vrijdagmiddag heb ik al mijn spullen ingepakt om te verhuizen naar het gebouw bij de school en om een weekendje naar Puno en Copacobano te gaan samen met Adam, Catharina, Sanne, Charley en Anne-Marije. Ondertussen kreeg ik een smsje van de familie van Catharina, ze is eindelijk tante geworden!! Een paar uur moest ik het nog voor me houden, omdat ik haar pas s avonds weer zag. Tia gato!
Om 10 uur zou de bus vertrekken, maar om 11;15 Peruaanse tijd startte de motor. En het was koud!!! Ik zat naast El Gato (Spaans voor Cat) en we kropen steeds dichter tegen elkaar aan. Zeven lagen kleren, thermo-ondergoed, maar het was niet voldoende tegen de vrieskou. Het ijs stond aan de binnenkant van de ramen! We hebben de hele nacht niet geslapen, maar gelukkig wel veel gelachen. De bus zat zoals gewoonlijk propvol. Peruanen sliepen in het gangpad met dikke dekens en stinkende luchtjes. Gesnurk en geklungel..chips om vier uur en steeds meer ijs.
In Puno konden we om half 7 s ochtends eventjes opwarmen, voordat we in de volgende bus richting Copacobano (Bolivia)moesten instappen. Ik was moe, maar moest mijn ogen toch echt open houden om te genieten van de prachtige uitzichten op het Titicaca meer (het hoogst bevaarbare meer ter wereld om 3800 meter). Bij de grens een aantal nieuwe stempels in onze paspoorten laten zetten en in de bus een hostel geregeld.
---------------------------------------
Aantal bedden tot nu toe: 5
Aantal wasjes laten draaien: 4
Aantal keer chocolade taart gegeten: ehmm
Aantal keer aan thuis gedacht: ontelbaar
Aantal dagen nog te gaan: 58
---------------------------------------
Aangekomen in Copacobana snel gelunched en op de boot naar het Isla del Sol gestapt. Wederom propvol, maar we mochten voor op de boot zitten om te genieten van de zon (en de koude wind). Het leek als of we op volle zee waren, maar het is toch echt een meer (80000m2!!). Op het eiland te veel betaald voor een gids die drie keer hetzelfde vertelde, maar wel mooie foto's gemaakt. En vervolgens weer terug naar het vaste land. s Avonds heerlijk forel gegeten in een restaurantje met open haard en daarna snel gaan slapen.
Zondagochtend werd ik gewekt door mijn darmen (ik heb inmiddels echt een hekel aan mijn ingewanden!) en heb ik weer tegeltjes zitten tellen in de badkamer. Twee loperaminepilletjes er tegen aan geknald en achter de rest aan het stadje in gesjokt. Heerlijk mensen zitten kijken bij de kerk en vingerpoppetjes gekocht! Het is heerlijk om buiten Cusco te zijn en niet continu aangevallen te worden door verkopers, al kon er bij een aantal mensen hier ook geen lachje vanaf.
s Middags weer in de bus terug naar Puno. Daar aangekomen weer op de boot richting de drijvende eilanden. De 47 eilandjes van riet drijven op het meer. Een keer in de zoveel tijd gooien de bewoners weer een nieuwe laag riet op de grond. De eilanden die wij bezochten zijn erg toeristisch, maar er zijn nog echt mensen die op deze manier wonen. Genoten van de zonsondergang en weer terug naar de wal. Heeel snel gegeten en weer moeten rennen om de bus naar Cusco te halen.
We hadden er deze keer op gelet of de bus verwarming had....maar helaas. Vertrouw nooit op de woorden van een Peruaan. Ook in deze bus werd het klappertanden. Weer alle lagen kleren aangetrokken, dicht tegen Cat aangekropen en mijn best gedaan om mijn darmen stil te houden.
Om vier uur waren we eindelijk weer ´thuis´. Snel mijn nieuwe bedje ingedoken en vanochtend een beetje uitgeslapen. Ik skip mijn eerste dag vrijwilligerswerk en ga morgen vol goede moed aan de slag, eerst nog even bijkomen van deze reis!
Ik heb mijn project vorige week al wel een keer bezocht. Het is een after school project in een van de armste wijken van Cusco waar kinderen tussen de 5 en 15 na school komen om te spelen, huiswerk te maken en te niksen. Toen Catherina en ik de eerste keer langskwamen, vlogen meteen een paar van die kinderen ons om de nek om ons een natte zoen te geven! Heel erg cute! Het is de bedoeling dat we ze helpen met het huiswerk en leuke dingen met ze ondernemen. Ik ben erg benieuwd hoe het morgen wordt!
Lieve allemaal, hou me op de hoogte van wat er allemaal daar gebeurt! Tot de volgende update!
Liefs Ina
Hoe is het daar in Nederland? Waarschijnlijk is het daar net zo koud als het hier kan zijn!
Mijn lessen zitten er op en ik afscheid genomen van mijn gastgezin. Donderdag hebben Jolien en ik een poging gedaan om pannenkoeken te bakken als afscheid. Het resultaat was vreselijk! Er viel niet te bakken in de pannen en het was niet te eten. Gelukkig kon de familie het gebaar wel waarderen. Vrijdag hebben we een goede koekenpan als afscheidscadeau gegeven!
Vrijdagmiddag heb ik al mijn spullen ingepakt om te verhuizen naar het gebouw bij de school en om een weekendje naar Puno en Copacobano te gaan samen met Adam, Catharina, Sanne, Charley en Anne-Marije. Ondertussen kreeg ik een smsje van de familie van Catharina, ze is eindelijk tante geworden!! Een paar uur moest ik het nog voor me houden, omdat ik haar pas s avonds weer zag. Tia gato!
Om 10 uur zou de bus vertrekken, maar om 11;15 Peruaanse tijd startte de motor. En het was koud!!! Ik zat naast El Gato (Spaans voor Cat) en we kropen steeds dichter tegen elkaar aan. Zeven lagen kleren, thermo-ondergoed, maar het was niet voldoende tegen de vrieskou. Het ijs stond aan de binnenkant van de ramen! We hebben de hele nacht niet geslapen, maar gelukkig wel veel gelachen. De bus zat zoals gewoonlijk propvol. Peruanen sliepen in het gangpad met dikke dekens en stinkende luchtjes. Gesnurk en geklungel..chips om vier uur en steeds meer ijs.
In Puno konden we om half 7 s ochtends eventjes opwarmen, voordat we in de volgende bus richting Copacobano (Bolivia)moesten instappen. Ik was moe, maar moest mijn ogen toch echt open houden om te genieten van de prachtige uitzichten op het Titicaca meer (het hoogst bevaarbare meer ter wereld om 3800 meter). Bij de grens een aantal nieuwe stempels in onze paspoorten laten zetten en in de bus een hostel geregeld.
---------------------------------------
Aantal bedden tot nu toe: 5
Aantal wasjes laten draaien: 4
Aantal keer chocolade taart gegeten: ehmm
Aantal keer aan thuis gedacht: ontelbaar
Aantal dagen nog te gaan: 58
---------------------------------------
Aangekomen in Copacobana snel gelunched en op de boot naar het Isla del Sol gestapt. Wederom propvol, maar we mochten voor op de boot zitten om te genieten van de zon (en de koude wind). Het leek als of we op volle zee waren, maar het is toch echt een meer (80000m2!!). Op het eiland te veel betaald voor een gids die drie keer hetzelfde vertelde, maar wel mooie foto's gemaakt. En vervolgens weer terug naar het vaste land. s Avonds heerlijk forel gegeten in een restaurantje met open haard en daarna snel gaan slapen.
Zondagochtend werd ik gewekt door mijn darmen (ik heb inmiddels echt een hekel aan mijn ingewanden!) en heb ik weer tegeltjes zitten tellen in de badkamer. Twee loperaminepilletjes er tegen aan geknald en achter de rest aan het stadje in gesjokt. Heerlijk mensen zitten kijken bij de kerk en vingerpoppetjes gekocht! Het is heerlijk om buiten Cusco te zijn en niet continu aangevallen te worden door verkopers, al kon er bij een aantal mensen hier ook geen lachje vanaf.
s Middags weer in de bus terug naar Puno. Daar aangekomen weer op de boot richting de drijvende eilanden. De 47 eilandjes van riet drijven op het meer. Een keer in de zoveel tijd gooien de bewoners weer een nieuwe laag riet op de grond. De eilanden die wij bezochten zijn erg toeristisch, maar er zijn nog echt mensen die op deze manier wonen. Genoten van de zonsondergang en weer terug naar de wal. Heeel snel gegeten en weer moeten rennen om de bus naar Cusco te halen.
We hadden er deze keer op gelet of de bus verwarming had....maar helaas. Vertrouw nooit op de woorden van een Peruaan. Ook in deze bus werd het klappertanden. Weer alle lagen kleren aangetrokken, dicht tegen Cat aangekropen en mijn best gedaan om mijn darmen stil te houden.
Om vier uur waren we eindelijk weer ´thuis´. Snel mijn nieuwe bedje ingedoken en vanochtend een beetje uitgeslapen. Ik skip mijn eerste dag vrijwilligerswerk en ga morgen vol goede moed aan de slag, eerst nog even bijkomen van deze reis!
Ik heb mijn project vorige week al wel een keer bezocht. Het is een after school project in een van de armste wijken van Cusco waar kinderen tussen de 5 en 15 na school komen om te spelen, huiswerk te maken en te niksen. Toen Catherina en ik de eerste keer langskwamen, vlogen meteen een paar van die kinderen ons om de nek om ons een natte zoen te geven! Heel erg cute! Het is de bedoeling dat we ze helpen met het huiswerk en leuke dingen met ze ondernemen. Ik ben erg benieuwd hoe het morgen wordt!
Lieve allemaal, hou me op de hoogte van wat er allemaal daar gebeurt! Tot de volgende update!
Liefs Ina
-
29 Mei 2006 - 21:32
Gerarda:
Lieve Ina, wat een leuke en spectaculaire berichten. leuk hé? om te weten dat je darmen hebt? Ik zal het oma laten lezen!!
Misschien kun je van daaruit de verlichting in de lucht boven Leende en Nuenen zien. Die is helder door alle kaarsjes die er branden, door de flitsen van energie die van hier naar Groningen schieten. We hopen op het allerbest scenario.
dikke kus lieverd.
Gerarda -
29 Mei 2006 - 21:44
Guido:
hei Lieve meid,
Mooi verhaal en foto's weer op jouw web-log. Tegelijkertijd zijn we toch weer blij dat je weer heelhuids terug bent van deze busreis.
Geniet van Peru en veel plezier komende week.
Groeten en dikke kus
Guido en Betsy -
29 Mei 2006 - 22:08
Anniek:
Brrr, ik krijg het zelfs koud bij het lezen en zien van je foto's (ook deels van ontroering..zo mooi blijf ik het vinden!)
Een dikke omWarming van mij!
-
30 Mei 2006 - 09:35
Lou:
He lieve lieve Ien,
Wat een mooie verhalen weer en de foto's ahh geweldig! Je schrijft het zo dat het niet moeilijk is om voor te stellen hoe het daar is.
Begin je wel steeds meer te missen hoor!
Knuffel -
30 Mei 2006 - 13:00
Willem En Els:
ola ijs op de ramen,brr. het lijkt daar wel winter. ik gun je zo'n ijsje liever in je hand.hoop dat je reis steeds leuker en warmer gaat worden.de foto's zijn top.wij denken aan je .[koude] lentezoen. els. -
30 Mei 2006 - 14:45
Marieke:
Krijg spontaan zin in pannenkoeken! :) Hier is t idd ook niet al te warm, dus laat die zomer maar komen!! Ik hoop dat je voorlopig het tegeltjes tellen achterwege kan laten en dat je nog meer mooie avonturen gaat beleven! Liefs, Marieke -
30 Mei 2006 - 20:13
Astrid:
Heerlijk die Peruaanse luchtjes steeds weer onderweg he. Ik beloof je 1 ding: over twee jaar ruik je het nog steeds ;)! Ben heel benieuwd hoe je vrijwilligerswerk gaat bevallen, is vast wennen tussen alle geurige met snottebellen bedekte maar o zo lieve kindertjes daar! Ik hoop dat je ze straks achter kan laten...
Dikke kus,
Astrid. -
30 Mei 2006 - 21:29
Liz:
Ien, doe mij ook zo'n boom! En zo'n meer! En die mega-schattige vingerhoedjes. Wat een dikke pret daar. Oké, oké, ik vergeet even dat je ook vrieskou moet trotseren, maar ach. Dat heeft ook wel wat, toch? Heerlijk, van die oerprimitieve busritten waar je lekker naar muziekjes kan luisteren en kan dromen en nadenken.
Trouwens, sinds ik op de helft van je bericht aankwam, heb ik de Copacobana in mijn hoofd. 'Her name was Lola....' *pompidompidom*. Ik gok dat je dat ook heb gezongen in de bus. "En nu allemaal in koor jongens!"
Hier alles goed! Alleen wel hondenweer. Ik zal je snel een mega-mail sturen!
x en geniet! -
31 Mei 2006 - 21:55
Karin:
Ha Ien!
Still alive?? Jeetje vrieskou, dat is moeilijk voor te stellen als je zelf bijna van je stokje gaat van de hitte en vochtigheid... ;-). Wel mooie fotos en fijn om te horen dat het goed gaat... op de darmen na dan.. Veel plezier en succes met de kids! En een hele dikke zoen vanuit Guatemala! -
01 Juni 2006 - 17:59
Bomma:
Lieve schat
Wat maak je toch allemaal mee of schoon dat darmen gedoe nu niet zo jeuk is.
Dat alles met Betsy goed
gegaan is dat weet je natuurlijk en ben er erg
blij meeHier alles goed
Puun vaan bomma. -
05 Juni 2006 - 20:54
Bomma:
Lieve Ina zoals de berichtenzijn gaat het een stuk beter met je toch wel een lange rit.Guusen ddorus zijn de pinksterdagen bij mij geweest erg gezellig ende jongens hebben flink gefiest ,'s avonds
waarenze behoorlijk moe en
zijn dan ook op tijd naar bed gegaan.Guus en Dorus waren met de Auto Het was de eerste lange Rit van Guus.Ik vond het knap zo vaak zal hij toch niet gereden hebben.
Verder hier geen nieuws.Hou je taai,
Liefs van Bomma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
