De Inca Trail
Door: Ina
Blijf op de hoogte en volg Ina
13 Juni 2006 | Peru, Machu Picchu
Blote voeten, een strakblauwe lucht, eindelijk mijn broek afgeritst, omgeven door fantastische bergen, rondvliegende zwaluwen, de Stabat Mater in mijn oren en de Machu Picchu als uitzicht. Wat wil een mens nog meer?? Ik kan het je niet vertellen! Trots op mijn prestatie en beseffend hoe rijk ik ben, zat ik daar op het dak van de wereld!
Het was een fantastische trip van vier dagen door bergen, jungle en graslandschap. Uitzichten op sneeuwtoppen, bergen, Inca-sites en wolken. De tocht ging over treden op en naar beneden, stukjes ´gentle path´, zoals de gids het zo mooi noemde en nog meer Inca treden. Het is onmogelijk om te beschrijven hoe mooi en indrukwekkend de uitzichten waren, ik hoop jullie met de foto´s toch een indruk te kunnen geven.
Vrijdag om 5 uur ´s nachts begon het grote avontuur. Mijn backpack zo licht mogelijk ingepakt en op naar de plaza, waar de andere 11 avonturiers stonden te wachten. Eerst een busrit naar Ollantaytambo (waar ik al geweest was), om de laatste spulletjes te kopen. Op aanraden van de gids een wandelstok gekocht, waar ik geen moment spijt van heb gehad! Ik mis mijn houten vriend nu al! En vervolgens op naar ¨kilometer 82¨, het startpunt van de Camina Inca, waar we een stempel in ons paspoort kregen!
De groep bestond uit 11 mensen tussen de 23 en de 43 en allerlei nationaliteiten. Geen sprinters en geen slome slakken, een ideale wandelgroep dus. Ik deelde mijn driepersoons tent met Mary-Kate, een zwijgzame Canadese van 25. Zij had gelukkig enorm veel ruimte en gewicht over in de tas die haar drager zou dragen, dus ik kon mijn slaapzak en matje kwijt! Verder heb ik alles zelf gedragen, zo´n 7 kilo op mijn rug. Twee gidsen (Isaac en Alex) en 19 dragers begeleiden ons tijdens onze Inca Trail. Vooral Isaac was enorm enthousiast en had een paar uitspraken die hij continue herhaalde (en wij dus ook!).
Dag 1 was goed vol te houden, al zweten we ons kapot. Redelijk vaak een stop, waarin een van de gidsen iets vertelde over de Incacultuur of over wat we op dat moment tegenkwamen. Aangezien we harder liepen dan gepland, liepen we naar de volgende camping, waar de tenten al klaar stonden. Vijf minuten na aankomst werd thee met popcorn en koekjes in de eettent geserveerd. Heerlijk na zo´n lange dag! Twee uur later stond er een fantastisch uitgebreid diner op ons te wachten! De kok wist zichzelf iedere dag weer te overtreffen; ik heb in de afgelopen 6 weken hier nog niet zo lekker gegeten (nou had ik ook honger als een paard). Rond 8 uur doken we allemaal onze tenten in (¨now it is time to hit the sack¨).
De volgende ochtend werden we vriendelijk om 6 uur gewekt door de gids en porters met thee op slaapzak! Geweldig om op deze manier wakker te worden. Daarna volgde wederom een heerlijk ontbijt met pannenkoeken en toast, wat zeker nodig was voor de zwaarste dag van de trip.
Ik heb ze niet geteld, maar het waren er ontelbaar veel tot aan de top (4200 meter): treden zijn nu mijn beste vrienden. Dit mantra herhaalden we net zo lang tot we hijgend boven aan stonden. De treden waren niet het grootste probleem, het gebrek aan zuurstof wel..Gelukkig droeg Mister Alex een fles met zuurstof bij zich, in geval van nood..Het uitzicht en het trotse gevoel maakte gelukkig alle pijnlijke spieren meer dan goed. Wat een heerlijk gevoel!
----------------------------------------
Uitspraken van de gids Isaac
Ola amigos, como estan!!!
This is for you dear friends!
The Inca Trail is calling you!
Now is a gentle path for 12 minutes
You are champignos amigos!
Mister Alex will lead you
I´m a Quecha speaker
My ancestors
Now it is time to hit the sack
-----------------------------------------
Maar ja, als je dan eenmaal op de top staat, moet je ook weer naar beneden..pffff, mijn arme trillende bovenbenen. Gelukkig was de lunch wederom uitstekend en hadden we na deze inmense afdaling tijd voor een heel kort tukje. (ik dommelde iedere keer in slap zodra we ergens zaten en een van de gidsen een verhaal van 30 min afstook, ik kon er echt niets aan doen!!). Vervolgens was het nog een eindje lopen tot de volgende Inca-site en de camping.
De derde dag wederom op tijd opgestaan met enorme spierpijn (Dorus ik heb benen waar je U tegen zegt! Ik fiets je eruit ;-)). Deze dag was ´relaaxed´ volgens Isaac. We kwamen op tijd aan bij onze camping waar we voor het eerst in drie dagen konden douchen. Heerlijk! Aan het einde van de middag nog een Inca-site bezocht. Die lui waren toch wel een ingenieus volkje! Irrigatiesystemen, laboratoria voor landbouwproducten, opslaghuizen, indrukwekkend.
Om de laatste avond te vieren, vertoonden een aantal dragers een traditionele dans (op een hilarische manier uitgevoerd!) en tapten we moppen tijdens het eten. Het is ongelofelijk hoe de dragers met 20-30 kilo op hun rug de berg op rennen! Ze houden hier af en toe wedstrijden. De snelste tijd is 3,5 uur over 49 km (en wij doen er 4 dagen over!!), het is echt niet voor te stellen. Na het afscheid (en het geven van een tip) doken we leer onze slaapzakken in, dag vier stond voor de deur!
Vier uur ´s ochtends hadden we de gentle wake-up thee en om vijf uur liepen we dan eindelijk richting Machu Picchu, het einddoel van deze tocht. In het donker, met zaklampen bewapend gingen we op pad. Om half zes werden onze tickets gecontroleerd en na een tocht van 2 uur bereikten we de Sungate. Helaas was het ondertussen ontzettend bewolkt geworden en zelfs gaan regenen! Dit mocht de pret niet drukken; op naar de lang verborgen stad.
Eenmaal op Machu Picchu aangekomen, begon de mist langzaam op te trekken. De echte die-hard trekkers (zoals wij), bereiken de stad voor de massa´s bus en trein toeristen. Het was echt indrukwekkend om de stad te zien in al haar glorie. Tempels, woonhuizen, wederom overal een gecontroleerde watertoevoer en zwaluwen die rondvliegen. We hebben zelfs nog een Condor gespot! De gidsen gaven on een interessante rondleiding en daarna was het tijd om te relaxen. Het was mogelijk om nog verder naar boven te klimmen, maar ik vond het wel mooi en ben heerlijk in het gras gaan liggen om te genieten van mijn prestatie en het fantastische uitzicht. Wat een tocht!
Ik ben nu weer terug in Cusco, maar wil zo weer terug ¨Nature is calling you amigos!¨. Er is hier zo veel herrie ´s nachts, in plaats van dat je wakker wordt van een paard dat net iets te dicht naast je tent staat te grazen. Vraag me niet waarom, maar ze steken hier continu vuurwerk af (ook midden in de nacht), er is een gek die af en toe aan de kerkklok gaat hangen (ook midden in de nacht) en dan heb je nog de trein die maar blijft toeteren! Ach, nog twee weken en dan begint mijn reis richting Bolivia en de kust van Peru.
Deze week vrijwilligerswerk en ik wil wat prive-salsalessen regelen.
Ik hoorde dat bij jullie het zomerweer is losgebarsten, ik hoop dat jullie er van kunnen genieten op de vele terrasjes (ik mis de rose nog steeds). Ik ga in augustus nog ´even´ van de zon genieten in Tanzania! Het ticket is net geboekt, 5 augustus ga ik Bas op zoeken!
Lieve allemaal, ik hoop dat jullie een beetje van mijn Inca Trail hebben mee kunnen genieten (het aantal foto´s loopt op, als er nog sponsors zijn…;-))!
Tot gauw, heel veel liefs Ina
Het was een fantastische trip van vier dagen door bergen, jungle en graslandschap. Uitzichten op sneeuwtoppen, bergen, Inca-sites en wolken. De tocht ging over treden op en naar beneden, stukjes ´gentle path´, zoals de gids het zo mooi noemde en nog meer Inca treden. Het is onmogelijk om te beschrijven hoe mooi en indrukwekkend de uitzichten waren, ik hoop jullie met de foto´s toch een indruk te kunnen geven.
Vrijdag om 5 uur ´s nachts begon het grote avontuur. Mijn backpack zo licht mogelijk ingepakt en op naar de plaza, waar de andere 11 avonturiers stonden te wachten. Eerst een busrit naar Ollantaytambo (waar ik al geweest was), om de laatste spulletjes te kopen. Op aanraden van de gids een wandelstok gekocht, waar ik geen moment spijt van heb gehad! Ik mis mijn houten vriend nu al! En vervolgens op naar ¨kilometer 82¨, het startpunt van de Camina Inca, waar we een stempel in ons paspoort kregen!
De groep bestond uit 11 mensen tussen de 23 en de 43 en allerlei nationaliteiten. Geen sprinters en geen slome slakken, een ideale wandelgroep dus. Ik deelde mijn driepersoons tent met Mary-Kate, een zwijgzame Canadese van 25. Zij had gelukkig enorm veel ruimte en gewicht over in de tas die haar drager zou dragen, dus ik kon mijn slaapzak en matje kwijt! Verder heb ik alles zelf gedragen, zo´n 7 kilo op mijn rug. Twee gidsen (Isaac en Alex) en 19 dragers begeleiden ons tijdens onze Inca Trail. Vooral Isaac was enorm enthousiast en had een paar uitspraken die hij continue herhaalde (en wij dus ook!).
Dag 1 was goed vol te houden, al zweten we ons kapot. Redelijk vaak een stop, waarin een van de gidsen iets vertelde over de Incacultuur of over wat we op dat moment tegenkwamen. Aangezien we harder liepen dan gepland, liepen we naar de volgende camping, waar de tenten al klaar stonden. Vijf minuten na aankomst werd thee met popcorn en koekjes in de eettent geserveerd. Heerlijk na zo´n lange dag! Twee uur later stond er een fantastisch uitgebreid diner op ons te wachten! De kok wist zichzelf iedere dag weer te overtreffen; ik heb in de afgelopen 6 weken hier nog niet zo lekker gegeten (nou had ik ook honger als een paard). Rond 8 uur doken we allemaal onze tenten in (¨now it is time to hit the sack¨).
De volgende ochtend werden we vriendelijk om 6 uur gewekt door de gids en porters met thee op slaapzak! Geweldig om op deze manier wakker te worden. Daarna volgde wederom een heerlijk ontbijt met pannenkoeken en toast, wat zeker nodig was voor de zwaarste dag van de trip.
Ik heb ze niet geteld, maar het waren er ontelbaar veel tot aan de top (4200 meter): treden zijn nu mijn beste vrienden. Dit mantra herhaalden we net zo lang tot we hijgend boven aan stonden. De treden waren niet het grootste probleem, het gebrek aan zuurstof wel..Gelukkig droeg Mister Alex een fles met zuurstof bij zich, in geval van nood..Het uitzicht en het trotse gevoel maakte gelukkig alle pijnlijke spieren meer dan goed. Wat een heerlijk gevoel!
----------------------------------------
Uitspraken van de gids Isaac
Ola amigos, como estan!!!
This is for you dear friends!
The Inca Trail is calling you!
Now is a gentle path for 12 minutes
You are champignos amigos!
Mister Alex will lead you
I´m a Quecha speaker
My ancestors
Now it is time to hit the sack
-----------------------------------------
Maar ja, als je dan eenmaal op de top staat, moet je ook weer naar beneden..pffff, mijn arme trillende bovenbenen. Gelukkig was de lunch wederom uitstekend en hadden we na deze inmense afdaling tijd voor een heel kort tukje. (ik dommelde iedere keer in slap zodra we ergens zaten en een van de gidsen een verhaal van 30 min afstook, ik kon er echt niets aan doen!!). Vervolgens was het nog een eindje lopen tot de volgende Inca-site en de camping.
De derde dag wederom op tijd opgestaan met enorme spierpijn (Dorus ik heb benen waar je U tegen zegt! Ik fiets je eruit ;-)). Deze dag was ´relaaxed´ volgens Isaac. We kwamen op tijd aan bij onze camping waar we voor het eerst in drie dagen konden douchen. Heerlijk! Aan het einde van de middag nog een Inca-site bezocht. Die lui waren toch wel een ingenieus volkje! Irrigatiesystemen, laboratoria voor landbouwproducten, opslaghuizen, indrukwekkend.
Om de laatste avond te vieren, vertoonden een aantal dragers een traditionele dans (op een hilarische manier uitgevoerd!) en tapten we moppen tijdens het eten. Het is ongelofelijk hoe de dragers met 20-30 kilo op hun rug de berg op rennen! Ze houden hier af en toe wedstrijden. De snelste tijd is 3,5 uur over 49 km (en wij doen er 4 dagen over!!), het is echt niet voor te stellen. Na het afscheid (en het geven van een tip) doken we leer onze slaapzakken in, dag vier stond voor de deur!
Vier uur ´s ochtends hadden we de gentle wake-up thee en om vijf uur liepen we dan eindelijk richting Machu Picchu, het einddoel van deze tocht. In het donker, met zaklampen bewapend gingen we op pad. Om half zes werden onze tickets gecontroleerd en na een tocht van 2 uur bereikten we de Sungate. Helaas was het ondertussen ontzettend bewolkt geworden en zelfs gaan regenen! Dit mocht de pret niet drukken; op naar de lang verborgen stad.
Eenmaal op Machu Picchu aangekomen, begon de mist langzaam op te trekken. De echte die-hard trekkers (zoals wij), bereiken de stad voor de massa´s bus en trein toeristen. Het was echt indrukwekkend om de stad te zien in al haar glorie. Tempels, woonhuizen, wederom overal een gecontroleerde watertoevoer en zwaluwen die rondvliegen. We hebben zelfs nog een Condor gespot! De gidsen gaven on een interessante rondleiding en daarna was het tijd om te relaxen. Het was mogelijk om nog verder naar boven te klimmen, maar ik vond het wel mooi en ben heerlijk in het gras gaan liggen om te genieten van mijn prestatie en het fantastische uitzicht. Wat een tocht!
Ik ben nu weer terug in Cusco, maar wil zo weer terug ¨Nature is calling you amigos!¨. Er is hier zo veel herrie ´s nachts, in plaats van dat je wakker wordt van een paard dat net iets te dicht naast je tent staat te grazen. Vraag me niet waarom, maar ze steken hier continu vuurwerk af (ook midden in de nacht), er is een gek die af en toe aan de kerkklok gaat hangen (ook midden in de nacht) en dan heb je nog de trein die maar blijft toeteren! Ach, nog twee weken en dan begint mijn reis richting Bolivia en de kust van Peru.
Deze week vrijwilligerswerk en ik wil wat prive-salsalessen regelen.
Ik hoorde dat bij jullie het zomerweer is losgebarsten, ik hoop dat jullie er van kunnen genieten op de vele terrasjes (ik mis de rose nog steeds). Ik ga in augustus nog ´even´ van de zon genieten in Tanzania! Het ticket is net geboekt, 5 augustus ga ik Bas op zoeken!
Lieve allemaal, ik hoop dat jullie een beetje van mijn Inca Trail hebben mee kunnen genieten (het aantal foto´s loopt op, als er nog sponsors zijn…;-))!
Tot gauw, heel veel liefs Ina
-
13 Juni 2006 - 19:39
Liz:
BEN TROTS OP JE!!!!!!!!
Jeuhhh, echt goed! Wat een prachtige foto's!!!...je kunt zoiets niet beschrijven natuurlijk. Hoe smaakte het biertje naderhand?
-
13 Juni 2006 - 20:19
Paul Uit Vaals.:
Heerlijk om te lezen over je wandel tocht, Ina: alle herinneringen mijnerzijds over de tocht over de KILIMANJARO in Tanzania komen spontaan boven> Dit is een ervaring voor je leven!!Goede prestatie vanje , maar vergis je niet in de fiets beentjes van je broer Dorus! Overigens Guus kan er ook wat van: ik heb hen mogen meemaken op de fiets rondom Vaals!Als jonge honden flitsen zij de bergen op! Familie heeft wat met bergen! Machtig ! die stilte en ongerepte natuur daar in Peru . Had je geen last v O2 te kort!? geen hoofdpijn bij het lopen?
Hou je goed en zorg goed voor je zelf. Met Emy gaat het ook goed in Australie!
(zie webside : emyheijnen
.waarbenjij.nu) veel groeten uit Vaals.Anne en paul. -
13 Juni 2006 - 20:36
Ils:
Wow! Prachtige foto's Ien...vooral die met jouw en macchu picchu op de achtergrond! echt bijzonder. Moet een magisch gevoel zijn geweest.
-
13 Juni 2006 - 23:06
Ans:
Lieve Ien! IK BEN TROTS OP JE!!! Wat een mooi verhaal en mooie foto's! En in het echt is alles altijd nog 1000 keer mooier... Wauw, wat maak je geweldige dingen mee! Ik heb vandaag even met Lou gebeld: we moeten in augustus ;) snel een meidenweekend houden!!! Miss you! Dikke kus, Ans -
13 Juni 2006 - 23:41
Karin:
Wow, wat geweldig!!! En echt een hele prestatie. Super.
Helaas doet de comp het niet echt goed en kan ik de foto´s nu niet bekijken... Ga ik snel doen!
Gran beso! -
14 Juni 2006 - 09:20
Gerarda:
Hee Kanjer, Ik ben TROTS op je en zo blij voor je dat je besloten hebt om deze ervaring toch te gaan beleven.
Ik drink namens jou een roseetje (of 2, oké?)
Laat me even weten hoe ik je kan sponsoren want op foto's mag je niet beknibbelen. dikke kus en ook liefs van Oma. -
14 Juni 2006 - 09:58
Lou:
In een woord GEWELDIG! Wat een mooie prestatie! En wat een super foto's.
Mis je!
Kus -
14 Juni 2006 - 12:57
Jolien:
hey meisie,
wat ontzettend goed nieuws van je moeder!ben erg blij voor je. En je hebt doorgebikkeld met de inca trail goed hoor ik hoop dat verder alles in cusco nog heel erg leuk is. Geniet er maar van hier in nederland is het namelijk weer erg wennen! veel plezier nog daar we spreken elkaar weer!
kus,
je ex-huisgenootje -
15 Juni 2006 - 02:57
Emy:
Hey Ina,
Wat leuk dat je dit hebt kunnen beleven! Lijkt me helemaal geweldig...staat nog op mijn verlanglijstje! En wat een super foto's! Geniet ervan!
Liefs vanuit Australie,
Emy -
16 Juni 2006 - 08:04
Nicole:
Heey ina! Super mooie foto's! Echt gaaf! En echt een prestatie! Geniet ervan!
liefs -
16 Juni 2006 - 14:19
Suzanne:
WOW! Geweldig! super knap van je! Mooie foto's!
Veel plezier tijdens je reis naar Bolivia
xxx -
16 Juni 2006 - 15:52
Trees:
Inderdaad, wat een prestatie en wat een prachtige foto's. En ik sluit me helemaal aan bij Paul: het roept ook bij mij herinneringen op aan de Kilimanjaro. Goed om je weer gezond en stralend te zien. Geniet nog even voor je het volgende continent onveilig gaat maken!
Liefs, Trees -
18 Juni 2006 - 13:52
Bas:
Mn liefste, ik ben trots op je, gaaf dat ik er ook was daar op de top met jou, dikke zoen en tot snel in Afrika!
1000 kussen je Bas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
